Liewe gemeente.
Wat beteken dit om die Here te soek? Wat beteken dit om op die Here te vertrou? Hoe lyk ware herlewing? Waarom is daar terugvalle in die kerk? Dit is maar enkele van die vrae wat ons sal vra en beantwoord. Ek dink die kerngedagte hier is om op die Here te vertrou of om sy aangesig te soek. Die Hebreeuse woorde om te vertrou of om te soek kom hier minstens nege keer voor. Ek dink die kerngedagte van hierdie hele gedeelte kan saamgevat word met die Woord van God aan koning Asa nadat hy teruggekom het van die geveg. En ons sal hierdie vers gebruik as 'n lens waardeur ons na hierdie gedeelte sal kyk. Hy sê: “Die HERE is met julle as julle met Hom is, en as julle Hom soek, sal Hy Hom deur julle laat vind; maar as julle Hom verlaat, sal Hy julle verlaat.” (15:1) Onthou dit is ook die tema van byna die hele boek - 'n tema wat 2 Kronieke 7:14 vir ons uiteensit.
Vertrou op die HERE en soek sy aangesig!
1. As julle Hom verlaat, sal Hy julle verlaat.
2. As julle Hom soek, sal Hy Hom deur julle laat vind.
3. Hoe om Hom te soek en nie te verlaat nie.
As julle Hom verlaat, sal Hy julle verlaat
Ons begin ons teks met die verhaal van Abia, en julle sal opmerk dat die Kroniek-skrywer weer een gebeurtenis in Abia se lewe kies om 'n teologiese punt te maak en hom en die koningskap van Dawid en die tempelaanbidding teenoor Jerobeam en die aanbidding van die goue kalwers te stel.
Hy doen dit deur 'n gevegstoneel oor te vertel, iets wat ons gereeld in die boek sien. En net soos by soveel ander gevegstonele, is die leër van Juda aansienlik kleiner. Die punt is dat dit nie deur die sterkte van die militêre mag is dat hulle oorwin nie, maar deur die Here en sy kragtige mag. Dit is omdat God Homself aan hierdie volk verbind het. Juda het 'n leër van 400 000 man sterk en Israel het 'n leër twee keer so groot.
Maar die grootte van ‘n leër maak nie saak nie. wat saak maak, is aan wie se kant God is. Abia stel dit as hy sê dat hulle 'n nuttelose stryd voer, omdat hulle veg teen die koninkryk aan wie God Homself verbind het!
Dit is nie net enige ander koninkryk teen wie hulle veg nie. Dit is die Messiaanse koninkryk – God se Koninkryk, soos wat ons in vers 8 lees: “En nou dink julle om teëstand te bied aan die koningskap van die HERE in die hand van die seuns van Dawid, omdat julle ‘n groot menigte is en daar goue kalwers by julle is wat Jerobeam vir julle as gode gemaak het.” Dit is asof hy sê: dit maak nie saak hoe groot jy is, hoe sterk jy is, hoe intimiderend jy is, hoeveel gode jy het of saambring nie, jy kan nie slaag nie. Moenie dink dat jy die koninkryk van die HERE kan weerstaan nie. Jou nederlaag is onvermydelik.
Hoekom? Omdat die noordelike koninkryk die aanbidding van God laat vaar het. Hulle het die priesters verdryf en tot priester gemaak wie hulle ook al wou. Priesters wat nie priesters is nie, is priesters vir gode wat nie God is nie. Vers 9 sou amper snaaks gewees het as dit nie so hartseer was nie. Wanneer die Woord van God en die wet van God en die aanbidding van God nie meer onder 'n volk geëer word nie, is daardie volk gedoem tot mislukking. Wanneer die volk nie meer predikers wat God eer, wil volg nie, en aanstel as leiers en leraars wie hulle wil, dan loop die kerk die gevaar om die HERE te verlaat.
Die Here het Israel verlaat omdat hulle die aanbidding van die ware God laat vaar het. En Hy was met Juda omdat hulle Hom aanbid het. Hy het dit duidelik gemaak in vers 10 en die volgende verse. In Kronieke vind ons dat die oorwinning nie gevind word in die aantal troepe nie, maar deur die aanbidding van God. As die volk vir God in sy heilige tempel soek – dan kan daar 'n oorwinning wees. Dit is die lof van God wat die torings van die hel laat verbrokkel! Dit is die aanbidding van God wat sy vyande laat bewe.
En Israel wat die aanbidding van God laat vaar het, het nie teen Juda geveg nie. Of selfs nie teen Abia nie. Maar teen wie het hulle geveg?! Lees vers 12! “En kyk, by ons is God aan die hoof...”! En sy priesters lei die geveg. Nie die koning nie! Maar die priester! Dit was 'n goeie herinnering vir 'n volk sonder 'n koning (onthou dat dit na die ballingskap geskryf is). Dit was God wat die hoof was. Dit was die priester wat die geveg gelei het.
En dit is God wat sy vyande verslaan. God sal opstaan en deur sy mag al sy vyande op die vlug laat slaan! Dit gaan alles oor vertroue op God! En wat gebeur?! Israel val aan, hulle het ‘n groter mag, dit lyk asof hulle 'n voortreflike strategie het om van voor en van agter aan te val, maar Juda het die HERE.
Kyk net hoe beklemtoon die laaste verse dat dit God is wat dit gedoen het. Vers 15: “... het God Jerobeam en die hele Israel voor Abia en Juda verslaan.” Vers 16: “... en God het hulle in hul hand gegee.” Vers 18: “... maar die kinders van Juda het sterk geword, omdat hulle op die HERE, die God van hulle vaders, gesteun het.” En uiteindelik was die dood van Jerobeam die werk van die HERE, vers 20: "... en die HERE het hom swaar getref, sodat hy gesterf het."
Sien julle waarheen die verlating van die HERE en die aanbidding van Hom lei? Dood. Slawerny. Onderdrukking. Elke keer. Die hele tyd.
Liewe gemeente, verbind julle daartoe om God en Hom alleen te aanbid op die manier waarop Hy julle geroep het. Verbind jouself tot die prediking van die Woord, die sakramente. Vertrou op Hom, selfs al lyk dit asof alles teen jou is. Dit is in Hom en Hom alleen dat ons ons hoop vind. Sy verbondsbeloftes is seker, ondanks hoe dinge daar uitsien! Dit is die belofte aan die volk wat in ballingskap klein voel. Dit is die belofte aan jou. Vir jou lewe. Nie net een keer nie. Maar moenie ooit selfvoldaan word nie. Moet dit nooit as vanselfsprekend aanvaar nie. Luister. Luister na die Woord van die Here. Laat dit jou hart binnedring. Verneder jouself. Sodat jy sy aangesig ernstig soek.
As julle Hom soek, sal Hy Hom deur julle laat vind
Want as ons Hom soek, vind ons rus. In gehoorsaamheid aan Hom is daar vrede. Dit is die eerste ding wat ons sien soos ons terugkeer na hoofstuk 14: 1-8. Kyk net hoeveel keer word die woord ‘rus’ of ‘vrede’ hier gebruik. Vers 1: “... In sy dae het die land tien jaar gerus.” Vers 5: “... en die koninkryk het gerus onder hom.” Vers 6: ”... want die land was rustig...” en weer: “... omdat die HERE hom rus verskaf het.” Vers 7: "... en Hy het ons rus verskaf rondom...” En waarom? Die res van die verse verduidelik dit. Hier was 'n koning wat gedoen het wat goed en reg was. Hy keer terug na die aanbidding van God en beveel die volk om die wet te onderhou. Vers 7 maak dit duidelik: “... terwyl die land nog vry voor ons lê; want ons het die HERE onse God gesoek – ons het gesoek, en Hy het ons rus verskaf rondom.” Waar daar nie na God gesoek word nie, is daar geen vrede nie. Daar is vrede oor God se verbondsvolk wanneer hulle Hom soek. Rus en kalmte kom wanneer 'n volk op Hom vertrou en sy aangesig voortdurend soek.
As ons na Hom soek, sien ons dat ons erfenis in Hom is, en daarom is dit veilig teen alle mag wat die wêreld mag hê, selfs teen alle verwagtings in.
Ons sien dit word duidelik in die res van die hoofstuk wanneer 'n leër van ‘n miljoen teen hom te staan kom! Wat doen Asa toe?! Hy bid! Dit is deur die gebede van sy heiliges dat God sy beloftes gee. As jy nog nooit gebid het nie, kan jy nie sy seën verwag nie!
Volle vertroue op God beteken nie om niks te doen nie. Asa het 'n leër gehad, en hy het sy leër gebruik. Maar hy het nie gesê dat leërs die deurslaggewende faktor was nie. God was. Toe hy siek was, het hy die teenoorgestelde gedoen en ‘n fout gemaak. Hy het 'n dokter gehad en hom gebruik sonder om op God te vertrou. (Terloop, as jy 'n dokter besoek, dit is die gees wat God goedkeur. Dokters is nie verkeerd nie. Leërs is nie noodwendig verkeerd nie. Maar om jou hoop daarop te vestig en nie te bid nie soos wat Asa in 14:11 gebid het, is dwaasheid.)
Asa het God aangeroep en gesê dat leërs nie die deurslaggewende faktor is nie. U is, o Here! Ons vertrou nie op ons leër nie, maar op U. En die teks wys vir ons dat God die beslissende speler was. Die HERE wat die Etiopiërs (Kusiete) verslaan het (vs. 12). En ek hou van dit wat in vers 13 gesê word: "... want hulle was gebreek voor die aangesig van die HERE en voor sy leër." Dit is die leër van God! “Voortwaarts, Christen-stryders, voorwaarts, om te stry! Laat die kruis van Jesus in die strydperk lei! Hy, die Heer en Koning, voer sy leër aan; laat sy vaandel vooraan op die slagveld gaan!”
Hy het Hom in die geveg gesoek, en dit sou aanloklik gewees het om na hierdie oorwinning huis toe te gaan en op sy louere te rus. Maar God is nie net tevrede met die vertroue op Hom om vyande van buite te verslaan nie! Hy wil hê dat hulle op Hom moet vertrou om vyande van binne te verslaan! Om die Here te soek en op Hom te vertrou behels 'n voortdurende waaksaamheid om sonde te ontwortel, sowel van buite as in ons midde. Liewe gemeente, ongeag die oorwinnings, laat ons nooit selfvoldaan raak en ophou om die HERE te soek nie! Laat ons altyd gehoor gee aan die oproep van die Skrif! Om sy aangesig te soek!
Hoe om die HERE te soek
God beveel dat ons Hom moet soek. Hoe doen ons dit? Stap 1. Luister na die Woord van die HERE. Dit begin met die verskyning van die profeet met 'n kort preek vanaf die troon van God vir die koning. Die profeet verskyn met 'n boodskap op pad terug van die oorlog. En die belangrikste boodskap is: “Die HERE is met julle as julle met Hom is” (15:2).
As julle Hom soek, sal Hy Hom deur julle laat vind. Dit herinner 'n mens aan tekste soos Jesaja 55: “Soek die HERE terwyl Hy nog te vinde is”. Of Psalm 27: “Van U sê my hart: Soek my aangesig!” Of: “Soek eers die koninkryk van God” (Matt. 6:33). Dit is wat dit beteken om deel te wees van God se verbondsvolk. En hierdie oproep kom dikwels na hulle toe in tye van herlewing. Dit is 'n oproep tot vernuwing. Inniger gemeenskap. As die kerk die gevaar loop om God te verlaat, of hul identiteit te verloor, bring God hierdie opdrag telkens weer in die geskiedenis na sy volk. Die dringende behoefte in die kerk en in aanbidding is nie dat ons mense wil behaag en die kerk gelukkig wil maak nie, maar die dringende behoefte is dat ons die teenwoordigheid van God soek. Die dringende behoefte vir God se volk is altyd die her-ordening van die lewe. Die grootste gevaar vir Israel was nie Ethiopië (Kus) nie, maar die gevaar was dat hulle in selfvoldaanheid kon verval en van binne kon verkrummel.
“As julle Hom soek, sal Hy Hom deur julle laat vind.” Menslike agenda en dringendheid. As julle Hom soek, sal julle Hom vind. En dan vertel die profeet van 'n tyd toe mense Hom nie gesoek het nie. Dit was 'n tyd van oorlog, bloedvergieting, onderdrukking. Hy praat waarskynlik oor die tyd van die Rigters. Toe daar geen wet was nie, het elkeen gedoen wat reg was in sy eie oë. En dan sien jy hoe hierdie prediker na die koning, wat pas van die geveg teruggekeer het, draai en met sy vinger na hom wys en sê: “Wees julle dan sterk, en laat julle hande nie slap hang nie, want daar is loon volgens julle werk.” (15:7)
Kyk wat doen Asa! Hy doen dadelik drie dinge.
- Hy skep moed! Dit verg moed om met die status quo te breek en van al die afgode ontslae te raak. Dit verg moed om die HERE radikaal te soek.
- Hy verwyder die verfoeilike afgode uit die hele land. Hy het die land gesuiwer. Roei die afgodediens uit oral waar hy dit kon kry! Hy gaan selfs na Efraim. Maar hy hou nie net op by sy land en die verbondsfamilie nie. Hy gaan na sy eie gesin. Hy het selfs sy eie ma afgesit. Hy het nie by ander se huise opgehou nie, hy het na sy eie familie gegaan en die sonde van familielede hanteer. Hy het 'n veldtog van nasionale berou gevoer. Dit was nie ‘n geval van ‘laat gaan en laat God toe’ nie. Hy was 'n krygsman in die Naam van die HERE. Soos Paulus vir die gemeente in Korinthe sê: “want die wapens van ons stryd is nie vleeslik nie, maar kragtig deur God om vestings neer te werp, terwyl ons planne verbreek en elke skans wat opgewerp word teen die kennis van God, en elke gedagte gevange neem tot die gehoorsaamheod aan Christus” (2 Kor. 10:4-5).
- Hy herstel die ware aanbidding van God. Die woonplek van God te midde van sy volk. Hy herstel die tempel. Hy trek na die plek waar God se heerlikheid woon. Hy herstel en vergader die volk. Vers 9: daar is byeenkomste uit die hele Israel. Rondom die Pinkstertyd. En hulle het geoffer, en die teks sê: “En hulle het die verbond aangegaan om die HERE, die God van hulle vaders, met hul hele hart en met hul hele siel te soek. En elkeen wat die HERE, die God van Israel, nie soek nie, sou gedood word, klein en groot, manne sowel as vroue.”
Praat oor kerklike tug! As daar iemand is wat lid van die kerk is wat die HERE nie soek nie, of begeer om dit te doen nie, is dit 'n teken van ‘n koue hart. As selfs die lees van hierdie teks nie die begeerte opwek om na die HERE te soek en sy heiligheid te eerbiedig nie, dan is daar 'n probleem. As daar geen begeerte is om die Here te soek nie, kan daar geen gemeenskap wees nie.
As 'n reaksie op hierdie prediker se preek van God roei Asa die kwaad in sy eie land, in sy eie familie, uit, en rig hy sy lewe op God en die ware aanbidding. En wat gebeur: hulle het die Here gesoek met hulle hele hart, en Hy is deur hulle gevind! SJOE! Hoe mooi is dit nie! Wat 'n motivering vir ons om die HERE te soek! Om van die afgode ontslae te raak. Om nie in ons buurman se huis te begin nie, maar in ons huis!
Wat is dit dan om die HERE te soek? Eerstens moet jy moed hê. Jy vind dit in die beloftes van God! Jy het geloof nodig, geloof dat God vir jou is in Jesus om te oorwin en opreg te wees.
Tweedens behels dit berou. Om weg van die sonde na Christus te draai. Dit beteken om genadeloos daarmee om te gaan. Kyk wat het Asa in vers 16 aan die afgod gedoen. Dit is nogal grafies gestel: "... en Asa het die afgryslike voorwerp omgekap en stukkend gestamp en in die dal Kidron verbrand." Daar is altyd afgode om af te kap, te verpletter en te verbrand.
Uiteindelik bou jy die tempel en aanbid Hom onder sy volk met groot blydskap en ‘n feesmaal rondom die plek waar Hy beloof het dat Hy sal wees. Sien jy die vordering in Asa se soeke? Dit begin met suiwering van grond. Trek na die tempel. En dit eindig met 'n eed en ‘n gesing. Dit begin met die opdrag om die HERE te soek, en jy vind hulle aan die einde waar hulle vergader rondom die tempel, die troon van God, en aanbid. As God sê: soek die Here, dan moet jy na die plek gaan waar Hy beloof om te wees. Die herstel van aanbidding is die toppunt van die opdrag om sy aangesig te soek. Uiteindelik sal hierdie opdrag eindig in die aanbidding van GOD!
En uiteindelik word ons geroep om daarin te volhard en nie moed op te gee nie! Want net diegene wat tot die einde toe volhard, sal gered word. Ons vind ‘n hartverskeurende prentjie in hoofstuk 16. Dieselfde tempel wat Asa herstel het, vernietig hy self ook deur die goud uit die tempel te neem en nie op God te vertrou nie, maar op ander om hulp. As hy dan aangevat word, word hy kwaad – en begin hy mense wreed beseer! Sy voete word siek, dalk as teken dat hy nie meer in die weg van die HERE wandel nie. Maar hy steur hom nie aan die teregwysing nie. En soek menslike hulp vir sy probleem. O, gemeente! Laat ons die HERE soek, laat ons nie selfvoldaan raak nie. Veral in hierdie tyd. Maar smag nog meer daarna om weer bymekaar te kom. Laat ons nou sy aangesig soek! Kom ons dryf die afgode nou uit! Luister na teregwysing! Ja, dit is moeilik vir oud en jonk. Trots is deel van die hele lewe. As ons jonk is, dink ons dat ons alles weet. As ons oud is, dink ons dat ons alles weet. Dit kan veral vir diegene wat al lank Christene is, so maklik wees om te dink dat ons net die hemel in kan loop. Jy kan nie. Vra maar net vir Asa. Maar die profeet bied hierdie bemoediging aan almal wat op Hom vertrou.
Hoofstuk 16:9 : “want die HERE - sy oë deurloop die hele aarde om diegene kragtig te steun wie se hart onverdeeld op Hom gerig is...” Wanneer die profeet dit sê, bedoel hy dat dit God se taak is, en Hy wil dit regtig doen. Hy steun kragtig diegene wie se hart onberispelik is.
Dit is die God en Vader van ons Here Jesus wat ons liefgehad het en Homself vir ons gegee het. Dit is die God wat al u gebede verhoor. Dit is die God wat die heelal geskep het en alles onderhou. Dit is die God wat nou in hierdie gebou staan en en ons leer deur die prediking en jou roep om op Hom te vertrou en Hom aan te roep vir elke behoefte wat jy het. Soek Hom met jou hele hart. Vertrou volkome op Hom.
Amen.