Liewe gemeente.
Kyk rondom julle. Dit is die liggaam van Christus. Elkeen van julle wat in Christus glo, het die Heilige Gees in julle. Elkeen van julle is in hierdie tyd aan die kerk gegee. Kinders, dit sluit julle ook in. God het julle toegerus om te dien. Bejaardes, julle ook. Aftrede beteken nie aftrede van God se werk deur julle tot opbou van die kerk nie. En vaders, julle ook... die feit dat julle so besig is met jul werk, is nie ‘n rede wat God gee om nie ‘n lewende lidmaat van die kerk te wees nie. Ook vir julle, die swakkes. Die liggaam het julle nodig.
Hierdie gedeelte dwing ons om onsself as interafhanklik te sien. Dit dwing ons om nie te kyk na hoe baie ‘n mens doen nie, maar na wie jy is – as ‘n Gees-begaafde deel van die liggaam. Dit dwing ons om God te vra – Gebruik ek die gawe wat U my gegee het, getrou en vir die regte doel?
Hierdie hele gedeelte is Paulus se reaksie op vrae oor Geestelike gawes. Dit blyk asof hierdie gawes verdeeldheid en begunstiging in die kerk gebring het, afhangende van watter gawe jy ontvang het. Sommige het gedink hulle is beter of belangriker omdat hulle ‘n sekere gawe ontvang het. Dit is maklik om so te dink. Om te dink dat, net omdat iemand in die agtergrond dien, stilweg ander besoek en aanmoedig, hulle op ‘n manier minder belangrik is as die predikant of ouderlinge. Nee, sê Paulus, van die persoon wat die blomme rangskik tot die een wat die nagmaaltafel gereedmaak, tot die persoon wat preek, die persoon wat evangeliseer, selfs die persoon wat die klank beheer, is deel van die liggaam.
Eenheid en diversiteit. Baie gawes: een Gewer, een doel:
- Die belydenis van die Gees
- Die eenheid van die Gees
- Die gawes van die Gees
Die belydenis van die Gees
En wat die geestelike gawes betref, broeders, wil ek nie hê dat julle onkundig moet wees nie. Let op hoe hy hulle hier weer broeders begin noem. Om hulle daaraan te herinner dat hulle ‘n familieband in Christus deel. En dit is een van die temas van hierdie gedeelte. Die eenheid wat alle Christene met mekaar deel, is baie dieper as die verskille. Let ook op dat die woord vir geestelike gawe hier nie dieselfde is as wat hy later in die hoofstuk gebruik nie, Chrismata. Maar hy gebruik die woord wat dalk beter vertaal kan word as geestelike dinge.
2 Julle weet dat julle heidene was, weggevoer na die stomme afgode net soos julle ook al gelei is. Ons is vroeër op ‘n dwaalspoor gelei om ons nie aan die heerskappy van Christus te onderwerp nie – aan die lewende, sprekende Een wie se Woord aktief en eg is. Maar eerder aan afgode wat nie kon praat nie. Dit is interessant dat hier staan dat ons na hulle gelei is. Iemand het gelei en dit was nie die Gees van God nie – maar die gees van die teenwoordige bose eeu. Die vraag is dan hoe jy weet of jy deur die Gees van God gelei word?
3 Daarom maak ek julle bekend dat niemand wat deur die Gees van God spreek, Jesus ‘n vervloeking noem nie; en niemand kan sê dat Jesus die Here is nie, behalwe deur die Heilige Gees. Paulus wou die punt maak dat, as jy Jesus Christus as Here bely, jy die Heilige Gees ontvang het. Die wat in opstand was teen die vroeë kerk sou iemand probeer dwing om te sê Jesus is vervloek. Ons lees van Paulus wat dit gedoen het voor sy bekering: “En in al die sinagoges het ek hulle dikwels gestraf en gedwing om te laster...” (Hand. 26:11)
Die Heilige Gees word nie eerstens in gawes geopenbaar nie, maar in die geloof. In die belydenis van Jesus. Jesus staan in die middel wanneer die Gees in jou woon. En dit is waar ons dit soms verkeerd het. Die geloof word tweede geplaas na die gawes. Want die gawes is meer sigbaar. Maar hy sê die belangrikste ding om te onthou van die Gees se werk is dat hy vir jou geloof in Christus as Here gegee het. Here hier beteken meester en God. En dit beteken dat jy Christus as Here bely. En jy bely dit nie net nie, maar leef jy dit uit?
Daar was ‘n paar geestelike aansienlikes in die kerk, wat dalk veroorsaak het dat sommige aan die egtheid van hulle geloof twyfel. Hulle sê aangesien jy nie in tale praat nie, moet ons dalk jou geloof betwyfel. In antwoord hierop sê Paulus: “Glo jy?” Dan het jy die Gees van God! Die ewige lewe is joune, en jy is so naby aan God as enigiemand in hierdie gebou.
Laat ek jou dus vra – ‘n baie eenvoudige vraag. Glo jy in Jesus as die Here?
Dit is die vraag aan jou vandag. Die sentrale vraag is: glo jy in die Here Jesus Christus? Dan woon die Heilige Gees van God in jou. En jy het oorgegaan van dood na lewe. Van die dien van afgode na die dien van Christus. Van duisternis na lig. Van dood na lewe.
Dit is nie nodig om ‘n tweede ontwaking of doop in die Gees te hê soos wat die Pentakostaliste (Pinksterbeweging) glo nie. Die Pentakostaliste het die een basiese oortuiging dat “die doop van die Heilige Gees” ‘n ervaring na die bekering is – alle gelowiges behoort dit te hê, en die aanvanklike fisiese bewys vir hierdie doop of vervulling is die spreek in tale.
Moenie daaraan twyfel nie, maar deur jou aan Christus as Here te onderwerp, wys jy dat jy die Gees van God het. Eers wanneer ons dit weet, kan ons ons gawes in die regte lig sien. As ‘n gawe wat gebruik word in diens en dankbaarheid aan Sy koninkryk – want hy is Here, nie as iets om jou eie koninkryk te bou nie. Die Heilige Gees gee aan elke persoon sodat ons saam as liggaam mekaar kan dien en God verheerlik.
Die eenheid van die Gees
4 Daar is wel verskeidenheid van genadegawes, maar dit is dieselfde Gees; 5 en daar is verskeidenheid van bedieninge, en tog is dit dieselfde Here; 6 en daar is verskeidenheid van werkinge, en tog is dit dieselfde God wat alles in almal werk.
Hy praat hier oor drie dinge. Gawes, bedieninge en werkinge. Dit is interessant dat hy hulle verdeel in trinitariese lyne. Die gawes kom van die Gees, is in diens van die Here Jesus en word bemagtig deur God die Vader. Die Gees is die Een wat met Vader en Seun verenig. Die Gees is die Een wat gawes uitstort, sodat ons meer volledig met mekaar verenig kan word, bemagtig deur God, in diens aan Jesus as Here.
Die punt is dat daar eenheid in diversiteit en diversiteit in eenheid is. Op die ou end is dit dieselfde God – Vader, Seun en Heilige Gees wat in ons almal werk. En as dit dieselfde God is, wat gawes gee, toerus en bemagtig, dan kan nie een van probeer om aansienlik te wees nie. Dit is nie ons eie gawes nie, dit is nie ons eie energie nie, en dit is nie in diens van ons eie koninkryk dat ons hierdie gawes gebruik nie. Onthou, as jy die Gees het – dan is Jesus Here en Meester – en dit beteken jy is nie hier vir jouself nie.
Hierdie gawes is nie natuurlike gawes nie, alhoewel dit ons natuurlike gawes kan komplementeer. Natuurlike gawes kan iets wees soos om ‘n goeie spreker of ‘n natuurlike gasheer te wees. Maar om ‘n goeie spreker te wees, beteken wel dat jy die gawe het van ‘n “woord van wysheid … en ... woord van kennis” (1 Korintiërs 12:8).
In die kerk word die gawe dikwels gesien as iets natuurliks van die persoon. Daardie persoon is talentvol, sê ons. En die gawes kan gebruik word nie in diens van Christus en sy kerk nie, maar om ‘n sekere agenda in die kerk te bevorder, of jou eie reputasie. Die vraag is: hoekom is jy hier? Vir jouself? Om soveel as moontlik uit die kerk te kry? Of in diens aan Christus, ons weg te wys van jouself af en in liefde aan God en ander? Om God te verheerlik, en die ander meer te eer as jouself. Om jou gawes te gebruik nie om te wys hoe geestelik jy is nie, maar om die geestelike welstand van die kerk te bevorder. As dit die geval is, trek julle almal in dieselfde rigting en kom julle van dieselfde plek. En wanneer dit gebeur, is dit ongelooflik! Ons kyk almal na God.
7 Maar aan elkeen word die openbaring van die Gees gegee met die oog op wat nuttig is. Die Heilige Gees van God openbaar Homself in dit wat ons doen. Weer eens, die beginsel hier is duidelik. Baie gawes van die Gees, maar een Gewer. En dit alles vir die algemene belang.
Dit is teen-kultuur. In ons wêreld dink ons nie aan gawes vir ander nie, maar gawes vir my. Om my plek uit te lig, en wat ek doen en hoe begaafd ek is. Paulus sê: hou op hiermee. Jy het die gawe gemors as dit nie in diens van die ander is nie. Wat as ons almal besef dat die gawes wat ons het, vir ander mense is en nie vir onsself nie. As almal van ons ons gawes vir ander gebruik. Dit is soos een teoloog gesê het: “Dit is nie soseer ‘n kwessie van om ‘n gawe te hê nie, maar om ‘n gawe te wees.”
As dit nie vir die algemene belang gebruik word nie, dan gebruik jy die Gees-gegewe gawe vir ‘n verkeerde doel. Om ‘n geskenk te gebruik vir ‘n doel waarvoor dit nie bedoel is nie, is dwaas, verkwistend en gevaarlik. Aan elke Christen word gegee vir hulle spesifieke plek en tyd in die geskiedenis van die bouwerk van God se koninkryk. Die fokus is net soveel op die eenheid van die Gees as op die individualiteit van die gawes. Dieselfde Gees gee aan elkeen. Elkeen van ons is uniek. En elkeen van ons is interafhanklik.
Dit bring ons by die gawes self.
Die gawes van die Gees
8 Want aan die een word deur die Gees ‘n woord van wysheid gegee, Die wysheid waarvan Paulus hier praat, is waarskynlik nie een of ander geheime ding nie, maar eenvoudig die vermoë om die wysheid van God te deel soos dit in Christus Jesus geopenbaar is. Hy is die “woord van wysheid.” Die wysheid van God word die diepste aan die kruis gevind. Ons moet onthou dat hulle op hierdie stadium nog nie die Nuwe Testament soos ons dit ken, gehad het nie. En om te kan interpreteer wat die kruis en die opstanding vir die hele lewe beteken het, was noodsaaklik vir die lewe van die kerk.
en aan die ander ‘n woord van kennis vanweë dieselfde Gees; Hy gebruik die woord ‘kennis’ ook nogal baie in hierdie boek. Trouens, omtrent die helfte van die kere wat hierdie woord vir kennis gebruik word, word dit in 1 Korinthiërs gevind. In 1 Korintiërs 1:5 sê hy dat hulle “in alle opsigte in Hom ryk gemaak is, in elke woord en alle kennis”. Die woord ‘woord’ maak dit duidelik dat hierdie gawes van spraak was. Hulle kon heel moontlik ouderlinge in die kerk gewees het. Maar weer eens, die fokus is nie soseer op die gawe nie, maar op die Gewer van die gawe.
Hy het dalk ook hierdie eerste genoem en die tale laaste om te wys hoe agterstevoor die Korinthiërs was in hulle denke dat die gawe van tale die belangrikste was. Dit is eintlik die woord van die kruis en die kennis wat daaruit kom wat die belangrikste was vir die opbou van die kerk. Maar soos met alle sigbare gawes kan dit so maklik misbruik word vir die algemene belang en vir jou eie selfverheerliking.
9 aan ‘n ander weer geloof deur dieselfde Gees, Romeine 12:3 help ons om dit te verstaan wanneer dit sê: “Want deur die genade wat aan my gegee is, sê ek vir elkeen wat onder julle is, dat hy nie meer van homself moet dink as wat ‘n mens behoort te dink nie; maar dat hy daaraan moet dink om besadig te wees na die maat van geloof soos God dit aan elkeen toebedeel het.” Dit beteken dat God aan verskillende mense krag in die geloof gee. Geloof is nie ‘n mensgemaakte ding nie, maar dit is afhanklik van God. Ons moet voortdurend bid dat die Here ons geloof versterk. Sommige is swak, sommige is sterk. Loof die Here vir die wat sterk is in die geloof!
Voorbeelde van mense met die gawe van geloof is dié wat in Hebreërs 11 gelys word. Soos met alle geestelike gawes, word die gawe van geloof aan sommige Christene gegee wat dit dan gebruik om ander in die liggaam van Christus op te bou. Diegene met die gawe van geloof is ‘n inspirasie vir hulle mede-gelowiges, hulle vertoon ‘n eenvoudige vertroue in God wat blyk uit alles wat hulle sê en doen.
en aan ‘n ander genadegawes van gesondmaking deur dieselfde Gees; Hierdie selfstandige naamwoord is verwant aan die werkwoord om te genees. Die NT-skrywers gebruik hierdie woord meestal om fisiese genesing te beskryf (bv. Matt. 8:8; Mark. 5:29; Luk. 8:47). Ons het dus geen rede waarom ons dit anders sou verduidelik nie. Ons het bewyse uit die boek Handelinge, maar ook uit die vroeë kerk, dat dit gereeld in die kerke gebeur het. Hierdie genesing het heel waarskynlik bonatuurlike genesing ingesluit, maar dit sluit nie genesing deur natuurlike middele uit nie. Dit sê gawes van genesing, dus het Paulus waarskynlik wyer gedink.
Ons is geneig om hierdie gedeeltes soms te vergeestelik en te sê dat dit genesing van sonde was. Maar daar is geen rede om dit te doen nie. God gee net soveel om vir die liggaam as vir die gees. Die een kan nie van die ander geskei word nie.
10 aan ‘n ander werkinge van kragte,” Hierdie woord word dikwels gebruik in terme van mag oor geestelike kragte. En dit kan ook hier die geval wees. Dit is ook die rigting wat Calvyn inslaan wanneer hy sê: “Ek is egter geneig om te dink dat dit die mag is wat teen demone en skynheiliges uitgeoefen word.” Sommige mense redeneer dat hierdie gawe slegs vir die apostels was, maar dit lyk asof Paulus hier impliseer dat daar ook sulke gawes in die Korinthiese kerk was. En ons wees dat beide Filippus en Stefanus die gawe gehad het om wonders te doen (Hand. 6:8, 8:6-7, 13).
aan ‘n ander profesie, Profesie is eerstens die toepassing van God se Woord op die mense. Die profesie hier is egter nie soos dié van die profete van ouds nie. Wat sê: “so sê die Here” nie. Hierdie profesie moes aan die Skrif getoets word. Onthou, die NT kanon was nog nie votooi nie, baie dinge moes dus nog geopenbaar en geïnterpreteer word. Dit is waarom Paulus later sal sê dat die profesie getoets moet word.
aan ‘n ander onderskeiding van die geeste, Dit lyk asof dit die vermoë was om te weet wie geestelik is, en wie nie: wie is ‘n profeet en wie is ‘n bedrieër. Soos hy aan die Thessalonicense gesê het: “Verag die profesieë nie. Beproef alle dinge; behou die goeie.” (1 Thess. 5:20, 21) Want in daardie tyd was daar ‘n groot stormloop van valse profete, en die duiwel het daarna gestreef om die waarheid met valsheid te vervang. Daar was ‘n groot behoefte daaraan om te kan onderskei tussen geeste van die hel en dié van God.
En ten slotte: aan ‘n ander allerhande tale, aan ‘n ander uitleg van tale. Ons sal meer praat oor die spreek in tale wanneer ons by hoofstuk 14 kom. Al wat ons hier kan sê is dat dit nie waarskynlike tale was nie. Maar wat belangrik is, is dat Paulus hierdie laaste geplaas het. Baie kerke beskou steeds hierdie gawe as die belangrikste teken dat jy die Heilige Gees ontvang het. Maar Paulus maak dit baie duidelik dat dit nie die geval is nie. Ons sal in meer besonderhede op hierdie gawe ingaan soos wat ons verder in hierdie hoofstukke delf.
Maar al hierdie dinge werk een en dieselfde Gees wat aan elkeen afsonderlik uitdeel soos Hy wil. En nou eindig Paulus waar hy begin het. Die bron – is God en God alleen. Die Gees is nie tot die Korinthiërs se beskikking nie. Dit is die Gees wat besluit wat betuig moet word en deur wie; dit wil sê die Gees is die beslissende Gewer.
En uiteindelik gaan dit nie net oor die eenheid nie, maar ook oor die diversiteit en die waardering van daardie diversiteit. Soms wanneer ‘n gawe meer sigbaar is, sien ons nie die gawes wat ander mense het nie. Of, aan die ander kant, dink ons nie ons het ‘n gawe om die liggaam te ondersteun nie. Dus, óf ons kraak ander se gawes af óf ons is jaloers daarop.
Die probleem van die Korinthiërs kan ook ‘n probleem van Bellville wees. Ons kyk maklik na diegene wat blykbaar nie soveel as ons doen nie en dink – wel, ek moet ‘n beter Christen wees. Of ek sê aangesien ek nie begaafd is nie, is ek nie betrokke nie. En so kry jy ‘n elite groep Christene, die binnekring, die kern, en dan is daar die res. Mag dit nie hier die geval wees nie. Die liefde van elkeen van julle vir almal moet toeneem. Die diens van elkeen van julle vir almal moet daar wees. Daar is nie so-iets soos ons en die res nie. Ons het almal mekaar nodig.
Eerder as om die verskille te probeer uitvee, beklemtoon Paulus dit, terwyl hy terselfdertyd die eeheid beklemtoon. Hy beveel die Korinthiërs om hierdie Gees-gegewe gawes te sien as iets wat die skoonheid van die geheel versterk en die gemeenskaplike welsyn bevorder. Ons is nie almal dieselfde nie. Tog dien ons almal dieselfde Here. Ons doen dit deur as sy liggaam te funksioneer.
Amen.