Die tema van hierdie hele boek is die evangelie wat toegepas word op die daaglikse lewe van die kerk, sodat die kerk 'n heilige, pragtige en diepgaande eenheid in Christus sal wees. En die manier waarop dit gebeur, is as alle menslike trots uit die weg geruim word. Verdeeldheid is die gevolg van trots. Nederigheid in Christus verenig.
Daarom gebruik Paulus sterk taal hier: “Ek vermaan julle, broeders, in die Naam van onse Here Jesus Christus, om almal eenstemmig te wees, en dat daar geen skeuringe onder julle moet wees nie, maar dat julle verenig moet wees in dieselfde gesindheid en in dieselfde mening.”
Dit is sterk taal! Hy doen 'n beroep op hulle in die Naam van Jesus Christus! Paulus spoor hulle aan om een te wees – want in Christus is hulle een. Dit is die punt hier. Ons het in die eerste preek gesien hulle moet eers die werklikheid sien waarin hulle in Christus leef, en dit nou toepas op hulle verdeeldheid.
Wees verenig in roem:
1. Roem in mense
2. Roem in die Here:
a. Dink aan die Kruis
b. Dink aan jou roeping
Roem in mense
Daar was nog altyd verdeeldheid en groepies in die kerk. Dit is ons gereformeerde kerk. Ons gereformeerde predikant. En hul argumente het die kerk uitmekaar geskeur. Wat is die oplossing? Christus en sy kruis. Eenheid in Hom.
Eerstens is dit belangrik om hierop te let: eenheid is nie iets wat deur ons bewerk word nie. Ons kry dit nie reg deur ons ooreenstemming op elke punt nie. Eenheid word deur God deur Christus bewerkstellig, en tensy God dit laat gebeur, sal ons nie eenheid kry nie. Ons kan dit nie dwing nie. God verenig. God versoen. God bring vrede. En Hy doen dit deur die kruis. Hierdie gemeente wat deur 'n donker tyd gegaan het, sal dit dalk beter verstaan.
Paulus het 'n verslag van Korinthe ontvang. Ons lees in vers 11 en 12: “Want dit is aan deur die huisgenote van Chloë bekend gemaak aangaande julle, my broeders, dat daar twiste onder julle is. Ek bedoel dit, dat elkeen van julle sê: Ek is van Paulus en ek van Apollos, en ek van Céfas, en ek van Christus."
Wat is besig om te gebeur? Wel, daar is 'n celebrity-kultuur in die kerk. En hoekom dan ook nie!? Stel jou voor die apostel Paulus was die predikant van Bellville? Ek twyfel of ek baie op die preekrooster sou staan. Stel jou voor jy hoor die apostel Paulus preek! Hoe leerstellig gesond en teologies ryk was hy nie! Jy sal altyd iets nuuts geleer het! Of nog beter, verbeel jou die apostel Petrus self het hier gepreek, hy wat so vurig en reguit was! Hy het nie doekies omgedraai nie! Hy het reguit tot die hart gespreek. Dit het gevoel of jy elke keer in die hart gesny word. Of wat van Apollos! Daardie prediker met die silwer tong. Hy het 'n manier met woorde gehad.
Of as ons dit in vandag se konteks plaas. Sommige mense hou van ds. Erik van Alten, sommiges van ds. Boon of ds. Boersma, sommiges hou van ds. Van Wyk of ds. Abrahams of ds. Johan, of van br. Jaco, of een van die ouderlinge. Trouens, daar het selfs verskillende groepies in die kerk begin vorm. Elkeen volg die predikant van wie hulle die meeste hou. Hulle kom net kerk toe of skakel in wanneer hul gunsteling predikant preek. Soms kom hulle net nie kerk toe as hul predikant nie preek nie. Sommige raak net verveeld en moeg van dit alles en bly by die huis om na die bekende manne, soos Keller, McArthur, Sproul of Piper, te kyk. Die hele kerk was besig om name te laat val asof dit uit die mode raak. Die kerk het 'n celebrity-sirkus geword.
Om ons te help om beter te verstaan wat Paulus bedoel, laat ek aan julle 'n vraag vra: "Wat sal jy vir iemand sê om hulle te oortuig om na hierdie kerk te kom?" Is dit dat Christus hier in ons midde is?
Die vraag waarby ek wil uitkom, is wat maak van 'n kerk 'n kerk, en hoekom is jy hier, saam met al hierdie ander mense? Is dit as gevolg van die musiek, die gereformeerd-wees, die tradisie, die geskiedenis, die predikante? Is dit die orrel, die kleding, die jongmense? Wat sou veroorsaak dat jy hierdie kerk verlaat? Sou dit wees vanweë 'n predikant, selfs al verkondig hy die evangelie? Sou jy weggaan as die orrel nie meer gespeel word nie? Sou jy weggaan as daar geen jeug was nie, of as daar net jeug was? Wat sou onenigheid veroorsaak?
Liewe gemeente, waarin roem ons? Laat ons roem in die HERE. Kom ons roem in die evangelie. Laat ons roem in 'n gekruisigde Verlosser. Laat ons roem in ons swakheid. Dit is dinge waaroor ons almal kan saamstem, nie waar nie? Wanneer laas het jy in die leerstelling van die erfsonde geroem? In die radikale verdorwenheid? Wanneer laas het jy in die totale en onverdiende genade geroem? Dit is wat dit beteken om in die kruis te roem! As ons onenigheid wil oorkom, kan dit net in die genade van die evangelie wees!
Verdeeldheid in die kerk begin wanneer mense hulself nie eerstens in Christus verenig sien nie. Hulle sien dus nie meer Christus in die ander nie. Maar wanneer ons glo en Christus in mekaar sien, dan kan daar hewige debat wees, selfs al is daar ‘n diepgaande eenheid.
Dit is waarna Paulus in hierdie teks streef. Kom ons kyk weer daarna. In vers 13 vra Paulus 'n paar retoriese vrae; die eerste een is: "Is Christus verdeel?" Wat sê hy met hierdie retoriese vraag? Wanneer die kerk verdeeld is en stry, dan is dit asof Christus verdeeld is. In 1 Korinthiërs 12 maak Paulus die verstommende stelling dat ons die liggaam van Christus is. Kan 'n liggaam in stukke gesny word en leef? Kan Christus verdeel word? Paulus sê ‘nee’, en hy sal hierdie punt baie duidelik maak regdeur hierdie brief.
Hy gaan verder: "Is Paulus miskien vir julle gekruisig? Of is julle in die naam van Paulus gedoop? Ek dank God dat ek niemand van julle gedoop het nie, behalwe Crispus en Gajus, sodat niemand kan sê dat ek in my naam gedoop het nie." En dan sê hy dat hy nie eens seker is wie presies hy almal gedoop het nie. Kom ek vra jou 'n vraag. Waarom staan dit in die Bybel? Waarom het die Heilige Gees dit hier gestel, die feit dat Paulus vergeet het vir wie hy gedoop het? Omdat dit sy punt onderstreep. Dit maak regtig nie saak dat jy deur so-en-so gedoop is nie. Dit maak nie saak of ek jou of enigiemand anders gedoop het nie. Dit is ook nie vir my belangrik nie - in werklikheid het ek al vergeet wie ek almal gedoop het. Wat belangrik is, is dat jy deel is van die liggaam van Christus – gedoop in Christus! Hierdie heerlikheid oortref die feit dat jy deur jou gunsteling predikant gedoop is. Die punt is dat dit nie 'n persoon is, of ‘n leerstelling, of wat ook al nie. Dit is Christus. Dit is die evangelie. Dit is die prediking wat bekering bring, en dit is sy punt in vers. 17. "Want Christus het my nie gestuur om te doop nie, maar om die evangelie te verkondig, nie met wysheid van woorde nie, sodat die kruis van Christus nie verydel mag word nie."
Roem in die Here – Dink aan die Kruis, Dink aan jou roeping
Roem in die prediking van die Kruis
In vers 1 het Paulus gesê dat hy deur Jesus gestuur is, en hier gee hy die rede. Nie in die eerste plek om te doop nie – maar om die evangelie te verkondig. Dit was sy goddelike opdrag. En wat was daardie evangelie? Dit was die kruis. Hy moes preek "nie met wysheid van woorde nie, sodat die kruis van Christus nie verydel mag word nie” (of leeggemaak word of niks beteken nie.) Wat prediking doen, is dat dit die kruis verhef, dit roem in die kruis, dit gee gewig aan die kruis. En dit ledig die mensdom – dit verneder die mens. As die kruis verhef moet word, moet ons behoefte aan die kruis beklemtoon word! Daarom mag die prediker (maar net ‘n mens) nooit sentraal staan nie – soos wat die Korinthiërs gedoen het.
As die prediking oor die predikant se vaardigheid, vermoëns en sjarme gaan, dan word die kruis van sy krag ontneem. Of anders gestel, die predikant sal die sig van die Koning wat hom gestuur, het blokkeer. Wanneer prediking oor vermaaklike grappies, pragtige illustrasies, goedvoelstories of selfhelpwenke gaan, is die sig op Christus weg. Prediking is 'n eenvoudige boodskap wat verseker dat ons Christus sien en ken. Wat is die inhoud van hierdie eenvoudige boodskap? Paulus sê vir hulle – dit is nie wysheid en groot filosofiese argumente nie. Ons doen nie wondertekens nie. Ons preek 'n Persoon. In vers 23 sê hy: "Maar ons verkondig Christus wat gekruisig is, 'n struikelblok vir die Jode en dwaasheid vir die Grieke."
Die kruis bevestig jou nie. Dit maak jou nie sterk nie. Dit maak jou nederig. Dit bring jou af. Die kruis is dwaasheid omdat dit die waardestelsels van hierdie wêreld onderstebo keer. Dit is nie in 'n erkenning van jou eie grootheid nie, maar van jou eie sonde dat jy gered is. Soos Stott dit stel:
"Dit is onmoontlik vir ons om met integriteit na Christus se kruis te kyk en nie skaam te voel vir onsself nie. Dit wys ons sonde vir wat dit is en stroop ons van alle selfgeregtigheid en selfbevrediging. Die kruis dwing ons om onsself aan die voet van die kruis te verootmoedig, te bely dat ons gesondig het en niks uit sy hand verdien nie behalwe oordeel, Hom te dank dat Hy ons liefgehad het en vir ons gesterf het, en volle en vrye vergifnis van Hom te ontvang. Teen hierdie selfverootmoediging rebelleer ons inherente trots. Ons verag die idee dat ons nie ons eie redding kan verdien – of selfs enige iets daartoe kan bydra nie. Dus, ons struikel, soos Paulus dit gestel het, oor die struikelblok van die kruis."
Want die Jode eis 'n teken. "Gee ons 'n teken!" was hul herhalende refrein. "Gee ons 'n wonderwerk”, sê die mense vandag. Wys ons, God, dat U bestaan. Op 'n manier wat ons sal laat glo. Grieke soek wysheid. Met ander woorde, daar is die kundiges. Hulle volg die kundiges, maak nie saak wat nie. As jy verhef word as kundig en slim en charismaties, dan lok jy 'n skare in die Griekse wêreld.
"Maar vir die wat geroep is ... Christus, die krag van God en die wysheid van God." Die wat geroep is. Weereens, ons het daardie idee van roeping. Paulus is geroep om die evangelie te verkondig – daardie evangelie roep ander om Jesus Christus te erken en Hom as gekruisigde, as die krag en wysheid van God. Hoor jy die oproep op jou lewe? Hoor jy dat God jou nou roep?
Hy gebruik die "dwase" prediking van die kruis om mense na Homself te bring. Die dwase prediking van die kruis om aan die dooies lewe tegee, sondes te vergewe en die ewigheid in hierdie tyd te bring. Dit is my oortuiging dat, as ons geweet het wat in werklik Bybelse, Geesvervulde prediking gebeur, ons baie anders oor preke sou voel. Ons sou die prediking op 'n heel ander manier benader. Wat gebeur in die preek? Deur die krag van die Heilige Gees praat Jesus self deur Sy geordende dienskneg en red Hy sondaars deur die gesproke woord, tot eer van God.
Dink aan jou roeping
Kom ons gaan nou terug na die aanhaling wat Paulus in vers 18-19 gee: "Want die woord van die kruis is wel dwaasheid vir die wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God; want daar is geskrywe: Ek sal die wysheid van die wyse mense vernietig en die verstand van die verstandige mense tot niet maak.” Hy doen dit nie net deur die boodskap van die evangelie nie – wat dwaasheid is vir die wat verlore gaan. Maar ook deur die mense wat gered word deur die swak dinge van die wêreld te kies om die sterkes te beskaam. Hy gebruik die gebrokenes, die gemarginaliseerdes. Die slaaf. Die armes. Hierdie hele gedeelte onderstreep daardie punt.
Sowat 500 jaar gelede het Luther geskryf: "As daar iets (goeds) in ons is, is dit nie ons eie nie, dit is 'n gawe van God ... My geleerdheid is dus nie my eie nie, dit behoort aan die ongeleerdes en is die skuld wat ek aan hulle verskuldig is. My wysheid behoort aan die dwase, my krag aan die verdruktes ... Ons moet onsself leegmaak sodat die gestalte van 'n dienskneg in ons kan wees, want dit is met al hierdie eienskappe dat ons voor God moet staan en ingryp ten behoewe van diegene wat dit nie het nie."
“Want let op julle roeping, broeders: julle is nie baie wyse na die vlees nie, nie baie magtiges, nie baie edeles nie; maar wat dwaas is by die wêreld het God uitverkies om die wyse te beskaam en wat swak is by die wêreld, het God uitverkies om wat sterk is, te beskaam; en wat onedel is by die wêreld en wat verag is, het God uitverkies, en wat niks is nie, om wat iets is, tot niet te maak, sodat geen vlees voor Hom sou roem nie.”
As jy 'n rewolusie wil begin, begin jy met die beste filosowe. As jy 'n politieke veldtog begin, gaan jy nie na die strate en probeer om die haweloses, die verslaafdes, die prostitute te oortuig om aan jou kant te wees nie. As jy 'n wen-sportspan wil begin, kry jy die beste spelers. As jy 'n universiteit wil begin, kry jy die slimste mense. As jy 'n koninkryk in hierdie wêreld bou, kry jy die sterkes en invloedrykes. As jy 'n mega-kerk wil begin en suksesvol wil wees volgens die wêreld se standaarde, kry jy die mees begaafde sprekers, met die mees vermaaklike musiek. .
Maar dit is nie die manier waarop God werk nie. Jy wil die kerk bou. Hy versamel die mense van die paadjies en hoofweë. Die sondaars. Die siekes. Die behoeftiges. Die armes. Die geknakte riet. Die dowwe lamppit. As jy 'n kerk wil begin, het jy nie invloedryke sprekers nodig nie. Jy het 'n man nodig wat Christus verkondig en Hom as die gekruisigde. Jy het prediking nodig wat Christus sentraal plaas, nie 'n inspirerende boodskap wat die mens sentraal plaas nie. Jy het 'n gekruisigde predikant nodig.
Status en verwagtinge, soos wat die wêreld dit nou ken, sal op sy kop gekeer word namate die heerskappy van God ten volle gedemonstreer word. God gebruik reeds die swakkes, die dwase, die geringes en veragtes vir sy verlossingsdoeleindes. Moenie dink dat jy, kind van God, nie 'n doel het nie. Hoe arm ook al. Hoe swak. Hoe klein. Hoe sondig. Trouens, om so te voel, is 'n vereiste vir God om jou te kan gebruik. Die Christelike gemeenskap in Korinthe het bestaan uit slawe en bevryde persone; min het die voorregte van rykdom of edele afkoms geniet.
Om te verklaar: "Ek is niks nie", weerspreek die populêre teologie en die Westerse kultuur se definisie van sukses. Ons leef in 'n kultuur wat individualisme en onderskeiding vier! Dit gaan alles oor hierdie lewe, die verbruik van goedere en om die lewe ten volle uit te leef. Anonimiteit is 'n vyand. Almal wil iemand wees. Een skrywer skryf: "In selfsoekende godsdiens is daar geen ware ontmoeting met God nie, maar eerder die konstruksie van 'n afgod."
Dit was nie anders in Jesus of Paulus se tyd nie. In Markus 9:33 lees ons van 'n argument wat ontstaan het onder 'n groep dissipels wat op reis was met 'n arm man wat niks op sy naam gehad het nie – en tog is daar gesê dat Hy die seun van God was. Sy naam was Jesus. En die argument was: "Wie is die grootste?" Jesus se reaksie op daardie dag was klassiek en onverwags: Jesus het gaan sit, op die vooraand van sy kruisiging en die nuwe Verbond, het die Twaalf geroep en gesê: "As iemand die eerste wil wees, moet hy die laaste van almal en almal se dienaar wees." Jy wil die grootste word. Verloën dan jouself, tel jou kruis op en wees verenig in Christus deur te wandel op die pad wat Hy gewandel het. Hoekom? Sodat al die eer aan Christus toekom. Sodat Hy in die kerk gevorm kan word.
Dit is as gevolg van God dat ons hier is. Dit is sy roeping in ons lewe. Vers 30-31 stel dit duidelik: "Maar deur Hom is julle in Christus Jesus, wat vir ons geword het wysheid uit God en geregtigheid en heiligmaking en verlossing. Daarom, soos geskrywe is: Die wat roem, moet in die Here roem.” Dit is duidelik dat hy verkondig dat Christene geen lewe buiten die lewe in Christus het nie; voordat hulle geglo het, kon hulle gereken word onder "dinge wat niks is nie" (vers 28). Maar nou is hulle gered, verlos en in gemeenskap met God gebring. Nou is hulle herstel. Slegs diegene wat in Christus is, bestaan soos God wou hê hulle moet bestaan.
Dink net aan jou roeping - waaruit jy geroep is: sonde, dood, slawerny, duisternis en hel. Van 'n doellose lewe sonder betekenis onder die son – tot dit waartoe jy geroep is: lewe, vryheid, lig, gemeenskap met God – 'n lewe met ‘n doel en betekenis in die Seun van God.
Dink aan wie jy is en waartoe jy in Christus geroep is. Dink daaraan dat jy 'n sondaar was wat veroordeel is om te sterf, en dat Hy jou lewend gemaak het in Christus. Dink daaraan dat jy 'n gevangene was, en Hy het jou vrygemaak. Dink daaraan dat jy in liggaam en siel gebroke was, en Hy het jou heelgemaak in Christus. Dink vir ‘n oomblik daaraan. Help dit jou nie om in Christus te roem en in niks anders nie? Dit bring ware eenheid. Geen predikant kan dit doen nie. Geen tradisie kan dit doen nie. Niks kan dit doen nie. Christus kan. Hy het vir ons geword wysheid van God, geregtigheid en heiligmaking en verlossing.
Dit gaan nie oor jou regverdigheid nie. Sy regverdigheid red. Dit is slegs Hy en deur Hom en sy opstandingslewe dat ons heilig word. En dit is slegs deur sy bloed wat aan die kruis vergiet is, dat ons gekoop en verlos is.
Daarom: Die wat roem, moet in die Here roem!
Amen.